Daniël Oldenhof houdt van vrijheid en van mensen. Als servicemonteur brengt hij beide dingen samen.

Jij was ooit de jongste hier toch?
“Klopt. Ik kwam hier 11 jaar geleden als 20- of 21-jarige binnen. Ik was echt nog een jonkie, maar het beviel me goed hier.’’

Wat beviel je?
“Het belangrijkste is de vrijheid die je als glaszetter voelt. Als je bijvoorbeeld op de bouw werkt dan moet je op één plek zijn, van een vaste tijd tot een vaste tijd. Dat is niets voor mij. Wij krijgen natuurlijk wel een planning mee, maar kunnen ook grotendeels zelf bepalen hoe we onze dag indelen. Het is net of je eigen baas bent.’’

Wat maakt glasmonteur zijn zo bijzonder?
“Je moet hier wel van houden, hoor. We zijn natuurlijk de hele dag met gebroken glas bezig. Dat brengt ook risico’s met zich mee. Als je even niet oplet kun je flinke snijwonden oplopen. We moeten onze kop er constant bij houden. Maar ik hou daar wel van. Net als het contact met alle mensen.’’

Wat bedoel je met alle mensen?
“Ik spreek niet alleen maar collega’s op een dag, zoals anderen. Ik kom overal. Bij rijke mensen, bij arme mensen, bij aardige en hele bijzondere mensen. Ik hou van die verschillende contacten op een dag. En eigenlijk iedereen is blij als je komt. Dat is mooi.’’

Word je na de jongste ook de oudste hier?
“Dat weet je natuurlijk nooit, maar het werk bevalt me echt goed. We hebben ontzettend goede bussen, goed materiaal en vormen een mooi bedrijf. Voorlopig blijf ik lekker doorgaan.’’