Luigi D’Alessandro is een oud-gediende. Wat heet: hij is al 23 jaar servicemonteur bij Service Glasherstel OverGelder. En dat blijft hij voorlopig ook nog wel.

Neem ons even mee terug. Hoe kwam je hier 23 jaar geleden terecht?
Ik was een 18-jarige automonteur toen mijn contract bij een garage afliep. Ik werd door mijn vriendin (nu vrouw) geattendeerd op een vacature bij een glasherstelbedrijf en heb gesolliciteerd. Nadat dat bedrijf failliet ging werd ik overgenomen door Service Glasherstel OverGelder. En ik ben niet meer vertrokken.

Je kan dus zeggen dat het goed bevalt?
Zeker. Ik heb het prima naar mijn zin!

Wat maakt het glasmonteurschap zo mooi?
Ik hou van het contact met mensen. Door mijn werk kom ik overal over de vloer. Jong, oud, rijk, arm, van verschillende afkomst, elke ontmoeting is anders en elke werkdag is anders. Dat vind ik mooi, ik verveel me geen dag. Ik heb ooit een dag op kantoor gezeten, omdat ik dacht dat ik dat wilde. Ik vroeg meteen om terugplaatsing.

Wat is er aan je werk veranderd in de afgelopen 23 jaar?
Veel. En ten positieve. We waren vroeger met tien servicemonteurs een grote etalageruit aan het monteren, waarbij de helft deels stond toe te kijken of we stonden op gammele ladders op drie hoog een ruit te zetten. Als je daar nu aan terug denkt… is er veel veranderd. We werken nu met verrijkers voorzien van een glaszetkraan over de werkbak en maken bijvoorbeeld ook gebruik van een pda (met VITRIS-app). Er wordt dus veel veiliger en efficiënter gewerkt. En tevens belasten we ons lichaam nu ook minder.

Dus nu ben je zo fit als een hoentje?
Nou, ik ben 47 en het kraakt wel hier en daar. Maar ik blijf dit werk graag nog even doen. Als ik 60 ben kijken we nog een keer. (Luigi lacht)